انواع سیستم های صنعتی سازی

سيستم ترونكو: سيستم ترونكو با الهام از روش هاي قديمي و تركيب آن با رو شهاي جديد براي ساختمان هاي با طبقات كم به كارمي رود. عنصر اصلي اين سيستم را قطعات لول هاي شكل از جنس استيل گالوانيزه قابل تهيه در محل ساخت تشكيل ميدهد. فريم درها و پنجره ها وتأسيسات الكتريكي و مكانيكي در حين كار در محل لازم كار گذاشته مي شود. سيستم ترونكو با توجه به فضاي خالي داخل لوله ها و ديوارها و سقف با استفاده از پانل هايي از جنس EPS بهترين روش براي صرفه جوئي در مصرف انرژي و در عين حال سیکسازی بنا است.

سیستم سوپر فریم :

این روش در کشور ژاپن ابداع شده و هم اکنون در ساختمانهای بلند زیادی کاربرد دارد. ستونهای پیش ساخته با مقطع کوچک در  داخل ساختمان که تنها نیروهای قائم (بار مرده و زنده بدون نیروی زلزله) را تحمل می کنند، امکان استفاده بهینه از فضا را در داخل ساختمان فراهم می کنند. در هر نمای ساختمان ۲ ستون و مجموعا ۸ ستون اصلی با مقطعی بزرگتر در نظر گرفته می شود که بخشی از بار محوری ناشی از زلزله را به پی منتقل کند. نیروی زلزله توسط تیرهای اصلی Super Beam در بالای ساختمان به این ستون ها منتقل می شود. دیوارهای برشی در این سیستم در مرکز هسته ساختمان قرار دارند و در پایین به فونداسیون و در بالا به تیرهای اصلی متصل می شود. دیوارهای برشی بصورت درجا اجرا می شود که بتن در بخش پایین از نوع بتن پرمقاومت می باشد. در بالاترین بخش اسکلت ساختمان، ۴ عدد تیر با مقطع بزرگ بر روی ستون اصلی قرار می گیرد. این تیرها از یک طرف به دیاور برشی و از طرف دیگر بطور ساده بر روی ستونهای اصلی قرار می گیرد. جهت جذب انرژی زلزله و کاستن از بارهای وارده و به تبع آن حرکت های ساختمان، بین تیر و ستون اصلی، لوازم جذب انرژی قرار می گیرد.

سیستم ساختمانی Tilt-up

در این روش صنعتی سازی، دیوارهای باربر بتنی، سازه ساختمان را تشکیل می دهند. دیوارها در محل اجرای پروژه، بصورت افقی بتن ریزی می شوند و پس از عمل آوری بتن  قطعه را با کمک جرثقیل در محل نصب می شود. این روش اغلب برای اجرای ساختمانهایی با کاربری انباری ، تجاری و ادارای که در آنها سرعت اجرا و مسائل اقتصادی اهمیت دارد، استفاده می شود. این روش ، عمدتا برای ساخت ساختمانهای کوتاه مرتبه حداکثر تا چهار طبقه بکار می رود. اگر چه اکثر ساختمانهای ساخته شده با این روش یک یا دو طبقه هستند و تعداد معدودی ساختمان بیش از ۴ طبقه به این روش ساخته شده اند. طراحی و اجرای سریع، نقل و انتقال سریع، صرفه اقتصادی، دوام و قابلیت انطباق با انواع طرح های معماری از مهمترین مزیت های کاربرد این سیستم است. حداقل ترک خوردگی، نشست، مقاومت در مقابل زنگ زدگی و آتش سوزی از جمله پارمترهای موثر در دوام سازه های Tilt-Up می باشد. امکان توسعه سریع و ایجاد ورودی های جدید با جدا کردن و جابجایی پانل ها امکان پذیر می باشد. دیوارهای بتنی ایت سیستم عایق حرارتی و صوتی است.

معیار های رتبه بندی و انتخاب مناسب ترین سیستم های ساخت در پروژه های انبوه سازی :

۱. هزينه: معيار هزينه شامل هزينه هاي احداث خط توليد، هزينه هر مترمربع ساختمان، مصالح، حمل و نقل و هزينه هاي اجرا و نگهداري است.

۲. سهولت اجرا: معيار سهولت اجرا شامل دسترسي به ماشين آلات خاص و ضرورت نيروي متخصص و همچنين سادگي و ايمني نصب است.

۳. صرفه جوئي در مصرف انرژي: پارامترها و شاخص هاي انرژي در ديوارهاي محيطي، قرارگيري در استانداردها و آئين نامه هاي ساختمان و توانايي استفاده از انرژي هاي موجود در تهويه، سرمايش و گرمايش از شاخص هاي مهم ارزيابي انرژي هستند.

۴. بار مرده: به منظور كاهش خسارات و آسيب ديدگان در زلزله، ساختمان ها بايد بر اساس مقررات لرزه اي، آخرين آئين نامه ها و حداقل وزن طراحي و اجرا گردند.

۵. تعداد طبقات: تعداد طبقات و حداكثر ارتفاع ساختمان ها معمولاٌ از مهم ترين عوامل در پروژه هاي انبوه سازي است.

۶. عمر مفيد و دوام : دوام مصالح، مقاومت در برابر خوردگي و پايداري سازه از مهم ترين عوامل در ارزيابي اين معيار هستند.